TREGIM NGA LIBRI ME TREGIME LINDJE GUSHTI I DALAN LUZAJ

Pata nje mike, jave e muaj larg, e bukur dhe qeshte gjithemone me sy.Nje tis i holle gri e zbukuronte, s’ja mesova snjehere dhimbjen, por ja ndizte dhe ja bente me te zes syt e saj..E shikoja rralle , shpesh shkembente rrugen mos ti flisja me sy.Syte kane zerin me larte se vetem zerin e tyre degjon zemra.Kish frike te mi jipte syte, bashke me ta dhe bukurine e saj.Femrat e dine se gjithe bukuria e tyre s’eshte e tyre, te magjepste bukuria,qe ndahet ne mijra pjese, neper rruge dhe e merr cdo kalimtar pjesn etij , te etur, te nxituar gjer te shpresa.Syte kerkojne shume, se cdo bukuri ka nje kremastar ku njerezit varin shpresat e tyre.E ndjente qe rendohej nga syte ndaj ecte si ne shtretetire, por kjo s’ishte e shpirtit.Une isha me i madh ne kalendar nga Ajo, por Ajo kishte ardhur me shpejte, ashtu si vijne vajzat para moshe.Me mahniste bukuria e saj.Gjokse dhe buze te mbushura dhe te forta Floket aq te zes sa i nxinin edhe syte.Ajo ishte e bukur ne gjithe trupin, por jo rralle i ndihej i pari zjarr shperthys qe te digjte dike tjeter.Per dite dic ndryshoja, dic mendoja dhe flisja me shpirtini shoqeruar me nje lufte motivesh qe kthehej dhe behej llave perveluse dhe s’me lejonte as te beja , as ti thoshja asgje.Druhesha mos rrudhte vetullat dhe s’kish vend ku te shtrihej buzeqeshja.Njeriu kur qesh, qesh i gjithe trupi brenda dhe jashteDhe njeriu s’kontrollon asgje se ja ka besuar qeshjes, kur qesh me shpirt.Kerkoja fjalorit fjale qe ti pelqenin, te ngrota, packa se Ajo ishte e nxehte dhe s’kish nevoje per temperature me te ulte .Doja ti thoshja nje therime nga ai’vullkan qe me zjente brenda.Shpesh me dergonte nje buzeqeshje,qe brenda saj kishte nje fill zemerimi.Largoja neper detin e mendimeve se me afronte gjemima e farit te saj , por persesri s’e kalonte horizontin.Koha kalonte, zjarri shtohej deshira rritje dhe nje tjeter ndenje me pushtonte qe gjer sot s’i kam gjetur as emrin as kam mundur ta spjegoje.S”me ndihmoi as goja qe s’zinte vend duke ngrene fjalet
Me fal!, Ajo ndali kembet duke i dhene ftyrat njeri tjetrit..Koha kalonte as Une as Ajo s’dinimC’te thoshnim, c’te benim?.
Me pelqen, i thash.
Kam kohe qe e kam kuptuar.
A deshironi te presim nga lulishtj se bje me shkurt?
Po , por mos na shkon me gjate, vetem heshtje, c’ti thshja ?
Te dy kerkesat e para i pranoi, tani e kish radhen e treta, e treta e verteta.Stoli ku u lem ,nga e djathta e fshihte nje peme si ombrell dhe une ne krah te saj.Tensione adoleshente qe s’dinim si beheshin punet , dridheshim .Mes ketyre shperthimeve u afrua.Une shikoja futen e zeze qe i linte jashte dy gjunje te bukur dhe te bardhe, nen ta dy kembe te drejta dhe te plota.Gjaku s’mbahej me duarve,i leshova doren mbi mes dy kofsheve, por s’po merja vesh c’po ndodhte ,Toka , Ne apo stoli s’po rrinte urte.Me doren tjeter i afrova buzet, pa mbritur ne buzet e mija nje pike shiu fshatare kishte bere rruge nga catia mbi mua.