Rusia po dërgon dy mesazhe brenda pak orësh që, nëse lexohen së bashku, zbulojnë drejtimin strategjik të Kremlinit.

I pari është institucional dhe i matshëm.

Vladimir Putin ka nënshkruar një dekret për të thirrur 261 mijë rekrutë në vitin 2026, si pjesë e shërbimit të detyrueshëm ushtarak vjetor. Ky veprim nuk është një mobilizim i përgjithshëm, por është pjesë e një trendi të qëndrueshëm të rritjes së fuqisë punëtore të forcave të armatosura ruse.

Që nga fillimi i luftës në Ukrainë , Rusia ka aktivizuar më shumë se 2 milionë njerëz përmes një modeli hibrid: mobilizim i pjesshëm i 300 mijë rezervistëve në vitin 2022, rekrutim masiv i rekrutëve me kontratë dhe “vullnetarë” në vitet 2023 dhe 2024 dhe një fluks i qëndrueshëm vjetor i rekrutëve që vepron si një rezervë zëvendësimi dhe thellimi.

Mesazhi i dytë është politik dhe simbolik.

Moska pretendon se dronët ukrainas u përpoqën të godisnin një zonë pranë rezidencës së Putinit në Novgorod, një nga zonat më të mbrojtura të vendit.

Autoritetet ruse nuk kanë dhënë detaje ose prova, duke e bërë të vështirë verifikimin e pavarur të pretendimit. Megjithatë, rëndësia e pretendimit nuk qëndron aq shumë në teknikalitetin e tij sesa në narrativën që e shoqëron atë.

Kremlini e paraqet luftën jo vetëm si një konflikt në frontet e Ukrainës, por si një kërcënim që “prek” brendësinë e Rusisë dhe vetë presidentin. Është një narrativë rrethimi, e projektuar për të legjitimuar mobilizimin e vazhdueshëm të shoqërisë pa aktivizuar opsionin politikisht të rrezikshëm të mobilizimit të përgjithshëm.

Koincidenca e dy zhvillimeve nuk është rastësi.

Rritja e fuqisë punëtore dhe shfaqja e një kërcënimi të supozuar të menjëhershëm për zemrën e pushtetit punojnë plotësuese: ato përforcojnë imazhin e një shteti që është në një luftë të zgjatur ekzistenciale.

Mesazhi për vendin është i qartë: qëndrueshmëri, jo deeskalim. Mesazhi për politikën jashtë është po aq i qartë: Rusia po planifikon për një periudhë afatgjatë dhe nuk po përgatitet për një dalje të shpejtë nga konflikti. Në këtë kontekst, mobilizimi i rekrutëve dhe narrativa e një sulmi me dron nuk janë ngjarje të izoluara, por dy aspekte të së njëjtës strategji: normalizimi i luftës si një gjendje e përhershme.

Është mjaft e qartë se edhe një herë Moska, me reflekset diplomatike të farkëtuara përmes traditës së saj të gjatë diplomatike, politike dhe ushtarake, “lexoi” mesazhet e fshehura të takimit të djeshëm Trump – Zelensky dhe nuk do të përpiqet të ripromovojë qëndrimet e veta përmes marrëdhënies personale midis Trump dhe Putin.

Rusia duket sërish e gatshme t’i përgjigjet asaj që Perëndimi po i paraqet dhe është e qartë se – të paktën sot – nuk ka asnjë mënyrë që ajo të pranojë jo vetëm një ftesë për një tryezë të zgjeruar diplomatike, por edhe një armëpushim, me qëllim promovimin e planit për t’i dhënë fund luftës në një referendum.

Duke pasur parasysh këto fakte, është mjaft e sigurt të parashikohet se lufta është zgjedhja e qartë për Rusinë dhe kjo është një zgjedhje që lëvizjet diplomatike – madje edhe ato me firmën dhe vulën e vetë Trump – vështirë se mund ta ndikojnë. /LAPSI.al